جداسازی فضاها الزاما به صورت فیزیکی و ایجاد موانع سراسری نیست؛ میتواند با استفاده از هنر فضاسازی، تیغه ها یا جداگرهای مجازی ایجاد شود. یعنی مواردی که چشم با دیدن آنها خود به خود فضاها را از هم جدا می کند؛ مثلا برای جدا کردن نهارخوری از فضای خصوصی، از دو نيم ستون یا دو نیم دیوار، یا با تغییر ارتفاع کف یا سقف، فضاها را به صورت مجازی جدا کرد.
به طورکلی برای محسوس تر کردن تغییر فضا اقدامات زیادی میتوان انجام داد؛ از جمله :
تغییر رنگ در سطوح دیوار
تغییر در ارتفاع کف( از طریق پله یا تغییر در ارتفاع سقف از طریق سقف کاذب )
استفاده از عناصری مانند فلاورباکس یا نیم ستون یا قفسه :
قفسه میتواند گزینه خوبی برای فضاسازی کاذب باشد؛ درواقع بین دو فضا دیواری دیده نمیشود ولی احساس عدم یکسان بودن فضاها به انسان دست میدهد. بهاین میگویند دیوار مجازی. یکی دیگر از کاربردهای فضاسازی مجازی تعدیل اندازه سطوح است. فرض کنید راهروای به عرض 2.5 متر دارید، این عرض نه به اندازهای است که بتوان از آن برای فضایی خاص مانند اتاق استفاده کرد، و از طرف دیگر هم برای عرض راهرو بهتنهایی زیاد است. با ایجاد یک فلاور باکس می توان عرض متناسب راهرو را ایجاد کرد.
تغییر رنگ در کف( که بارز ترین مثال آن ایستگاه های مترو است )
